Pinopresura i igłoterapia

Pinopresura jest zasadniczo nowym terminem medycznym. Pomimo świeżej terminologii, koncepcja ta opiera się o tysiące lat wstecz doświadczeń pracy z ludzkim organizmem. Koncepcja pracy została stworzona przez polskiego lekarza ortopedii Radosława Składowskiego.

Fizjologia, anatomia oraz neurologia, to podstawowe dziedziny nauki, w których to terapia ta pozostaje w ścisłym związku, dlatego też przypisuje się ją do grupy terapii odruchowych. Przy usprawnianiu wykorzystuje znane organizmowi odruchowe procesy fizjologiczne samo naprawcze. Wiele razy podkreślony został fakt, że nasze ciało posiada niesamowite zdolności samo usprawniania, regeneracji i powrotu do zdrowia.

Gdy dojdzie do urazu lub kontuzji, nasze ciało natychmiast „zbiera” się do naprawy uszkodzonego miejsca. Jednak, aby zapobiec złej lub niekompletnej przebudowie uszkodzonych struktur, należy te procesy odpowiednio ukierunkować i ordynować, aż do momentu całkowitego wyleczenia.

W pinopresurze uruchamiane one są nieinwazyjnym, ręcznym stymulowaniem (bodźcowaniem). Zabieg wykonuje się na skórze nad ośrodkowym i obwodowym układem nerwowym za pomocą tzw. pinów, które wykonane są ze specjalnego stopu metali, pokrytych stalą chirurgiczną, co zabezpiecza przed rdzewieniem.

Dzięki wykorzystaniu tych narzędzi, dochodzi do pobudzenia punktów biologicznie aktywnych oraz odpowiedzialnych za zaburzenia wywołane w organizmie. Odruch nerwowy powstaje w efekcie drażnienia receptorów nerwowych rozmieszczonych w powłokach ciała tj. skóra, mięśnie, okostna oraz nerwy. Pozwala nam to pobudzać cechy, o których wspomniałem wyżej (samoregulacja, autonaprawa, regeneracja i samo zdrowienie).

Zdarza się tak, że procesy chorobowe wywołujące ból, utrzymują się przez dłuższy czas. Wiemy też, że każda komórka posiada swoją pamięć, dlatego naszym zadaniem jest przywrócenie utraconej funkcji. Utrzymujące się przez dłuższy okres trudne i przykre przeżycia psychologiczne, stresowe, frustracyjne, irytacje, wywołują silne i dość trwałe napięcia korowe i ośrodkowe w mózgu, a także w nerwach obwodowych. Taka sytuacja prowadzi do trwałej i szkodliwej niedokrwistości układu nerwowego i narządów przez nie sterowanych. Długotrwały stan negatywnych przeżyć emocjonalnych zaburza funkcję wielu układów: trawiennego, wegetatywnego, hormonalnego i metabolicznego.

Stres, który zbyt długo się utrzymuje, utrudnia dokrwienie różnych struktur morfologicznych w organizmie człowieka. Niedokrwistość ogranicza funkcję organizmu, a także zatruwa organizm zalegającymi toksynami. Pinopresura jest metodą umożliwiającą odreagowanie opisanych procesów i długotrwałych napięć. Terapia ta ma szerokie zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń, które mogą leżeć również bardzo daleko od półki z problemami narządu ruchu, mięśniowego, kostnego i powięziowego, np. choroby układu nerwowego, krążenia, nerwice, neuralgie, astmę, choroby narządów wewnętrznych, alergię, nadciśnienie i zaburzenia naczynioruchowe.

Dzięki tej metodzie można skutecznie usprawnić i sprawnie znieść napięcia ośrodkowe w mózgu oraz przywrócić prawidłowe potencjały nerwowe, a nawet utracone przewodnictwo nerwowe, niedowłady, poważne zmiany zwyrodnieniowe.

 

Podsumowując, terapia pozwala leczyć chorego jego najsilniejszą bronią – własną krwią oraz włączeniem procesów regulacyjnych dążących do samo naprawy. Odnośnie problemów dotyczących narządu ruchu, układu powięziowego, pinopresura również znajdzie tutaj swoje ogromne zastosowanie w procesie znoszenia bólu, leczenia kontuzji i urazów.

Igłoterapia

Sucha igłoterapia jest to jedna metod, która w ostatnich latach coraz bardziej zyskuje na popularności. Polega ona na wprowadzeniu do mięśnia cienkiej igły, najczęściej akupunkturowej bez iniekcji żadnego leku, w celu rozluźnienia napięcia mięśniowego.

Suche igłowanie wykonane zgodnie z procedurami jest zabiegiem bardzo bezpiecznym. Wykonuje się je w jednorazowych rękawiczkach, a skóra pacjenta zostaje zdezynfekowana przed wprowadzeniem igły. Dzięki temu, ryzyko zakażenia wirusami chorobotwórczymi jest praktycznie zerowe.

Wskazania do zastosowania suchej igły obejmują wszelkiego rodzaju dolegliwości bólowe układu ruchu, zarówno o charakterze miejscowym np. bóle dolnego odcinka kręgosłupa, bóle barków, zapalenia nadkłykci, jak i w bólach rzutowanych np. w przebiegu napięciowych bólów głowy.

Przeciwwskazania do stosowania terapii.

Do przeciwwskazań należą stany zapalne, przebiegające z gorączką, krwiaki i problemy z krzepliwością krwi. Nie wprowadza się igieł w okolice guzów, infekcji skóry, czy obrzęku limfatycznego. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku chorych na nowotwory, choroby zakaźne oraz ciężarnych.